Monday, March 30, 2015

Berdikari

Assalamualaikum. Hai.

Tadi dalam kelas tiba-tiba Anis kata, "Hmm aku gaduh dengan kawan lelaki aku. Geram. Bla.. Bla.. Bla.." Bagi aku yang dah berkahwin, its normal. Haha. Sebelum kahwin ke selepas kahwin ke, tetap la bergaduhnya. And normal thing kot, perempuan je emosi. Kahh! Banyak benda la aku dengan Anis share together. Cumanya aku ni lama-lama dah kenal Fikri, bila gaduh je kadang aku buat taktau atau cari alternatif biar tak gaduh.

Contoh, dia tak suka shopping barang kahwin. Ada masa tu sampai jadik gaduh sebab aku ni memang dah cerewet, dia pulak cerewet + penjimat. So, memang akan gaduh. Makanya, aku akan shopping sendiri. Termasuk cari barang dia pon. And dia ni nampak pendiam tapi garang. Huhu. So, kalau dia kata tolong belikan barang sekian sekian, barang tu je kena beli. Tak boleh beli barang lain. Walaupun niat dalam hati nak sweet sweet. Bhaha. No! 

Then, aku kan nak kata cengeng kot sejak sambung Degree. Sikit-sikit nak menangis. Haha! Aku kan sekarang memang suka buat hal sendiri. Jadi kadang aku tak boleh adapt orang sekeliling. Sampai jadi macam hal kecik pon nak terasa. Bukan aku laaa. Bwekk! Haha. Naik bosan Fikri dengar aku dok mengadu ja sampai kadang dia malas nak layan. Aku pon makin tambah nak menangis. Huhu. 

Walaupon begitu, banyak benda la dia ajar aku untuk berdikari. Perit tu tak payah cakap tapi lama-lama dah terbiasa. Susah cemana pon tetap nak buat sendiri. Fikri bukan seorang lelaki yang akan terlalu manjakan orang yang dia sayang. Dia kadang buat dekk je. Tapi kalau dah tak boleh tu, dia tolong la kan. Tak la kejam sangat. 

Aku pernah jatuh motor sebelum ni kan. Walaupun menangis, tetap jugak gagahkan diri bangun, bawak motor. Kahkah! 2 3 hari lepas jatuh, luka tak baik lagi, gagahkan diri hantar motor p repair. Tak baik lagi, bawak motor p kelas. Bukan niat sombong taknak orang tolong. Tapi selagi mampu, buat je sendiri. 

Pernah aku kena jangkitan kat badan. Then, pergi laaa PKU. Kena buat operation kecik. Hari-hari kena pergi PKU cuci luka. Anis tanya, "Hg boleh p sorang? Tak takut?" Haha. Tentunya tak takot. Cuma lama-lama aku macam dah malas kena ulang alik, aku tak buat sampai habis pon. Kuikui. 

Fikri paksa jugak aku amik lesen kereta kan sebelum kahwin. So bila dah beli kereta, dia suruh aku pakai. Lagi tambah la aku kena berdikari. Naa nak sangat kannn. Memang aku langgar itu ini la dengan kereta baru. Kahh! Lepas kahwin je, balik JB kena drive sendiri. Dari mula-mula sesaaaat je memanjang. Nak menangis sampai. Huhu. Tapi lama-lama tu, aku rasa bangga la dapat sampai rumah sewa dia tanpa sesat. Hewhewhew. Bangga! Abang aku pon macam ragu-ragu je aku drive sorang balik Jb. Tapi laki aku watlek watpis je bagi greenlight. Dia tahu bini dia walau nampak cengeng tapi jiwa kental. Kihkih.

Setiap kali nak buat sesuatu yang asing, mesti rasa macam "Haishhh boleh ke nii?" Selalu. Tapi bila dah berjaya buat sendiri, rasa puas sebab tak payah susahkan orang lain. Cumanya masalah aku sekarang ni, aku jenis manusia tak ingat jalan. Kahkah. Selalu kena marah dengan Fikri. Aku akan ingat jalan yang selalu aku lalu je. Tak selalu lalu, memang haremm aku nak ingat. Kuikui. Tu jadi sesat tu. Masa balik kampung haritu, on the way balik Kedah, dia tunjuk la jalan, "Ni simpang nak ke Kedah yang senang sikit. Mana tau satu hari nanti awak kena balik sorang kan." Cepat je aku tanya, "Kenapa pulak nak kena balik sorang? Awak kan ada". Dia jawab, "Mana laa nak tau. Just in case la" Laju je aku cakap, "Ohh memang tak laa nak balik Kedah drive sorang." Walau dalam hati tertanya kenapa dia cakap macam tu. Terus rasa sedih if one day dia sakit ke dia tinggalkan aku ke. Tapi sebenarnya ketentuan Allah mana kita nak tahu. Tapi untuk sekarang, aku masih tak bersedia. Hmm. 

Berdikari ni bagus untuk diri jadi tabah jadi kuat untuk hadapi sesuatu yang mendatang. Tapi kadang tu, kita memang perlukan orang lain untuk bantu kita. Kan?


No comments:

Post a Comment